Niespełna trzy miesiące temu opisywałem sytuację na wykresie EURPLN. Wówczas zachodziły obawy, jak się okazały słuszne, odnośnie osłabienia złotego. Euro wybiło się górą z konsolidacji, ruch w kierunku 4.8zł i po wzrostach.

W lutym, na tygodniowym wykresie, pojawiła się spadająca gwiazda. Jej negatywny wydźwięk nie powinien nikogo dziwić. Czarny korpus, długi cień i zaproszenie do powrotu EURPLN na południe. Przepis na umocnienie się złotego okazał się dosyć prosty – jak każdy dobry pomysł na rynek. W prostocie leży siła. Bez zbędnych algorytmów, zmiennych i rozważań makroekonomicznych.

Na przełomie luty/marzec uformowany został młotek. Jego dolne ograniczenie pełni rolę wsparcia, co jest odczuwalne nawet dzisiaj. Cross EURPLN jak na razie nie może się przebić przez 4.66. Poziom ten może okazać się kluczowy w najbliższych dniach a może i godzinach. Gdyby zagranicy udało się pchnąć złoty pod ww. wsparcie, droga w kierunku południowym byłaby prawie otwarta. Czemu prawie? A to za sprawą kanału wzrostowego i jego dolnego ograniczenia.

Jedna z linii kanału, czyli ta, której przypisana jest funkcja wsparcia, jest już na wyciągnięcie sesji. Wystarczy mocniejszy zastrzyk kapitału nad Wisłę i długoterminowa formacja zaczyna pękać. Nie można jednak wykluczyć pojawienia się ewentualnej pułapki. Zatem gdzie szukać ewentualnego potwierdzenia wybicia się z kanału? Podręcznikowo wskazane jest zamknięcie tygodniowa poniżej 4.63zł. A jest o co grać, gdyż wg szerokości ww. formacji, celem ma prawo okazać się strefa 4.40zł. Takie uderzenie nie odbyłoby się bez echa na Książęcej 4. WIG20 czeka tylko na znak do potwierdzenia tygodniowej formacji gwiazdy porannej. Ta japońska struktura posiada optymistyczny wydźwięk, ale zdarzały się przypadki, kiedy byki nie wykorzystywały takiej szansy.

PN